เสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้น
ก่อนสว่างเพียงไม่กี่ชั่วโมง
เป็นเสียงผู้หญิงที่ร้องออกมาดังเสียจนทำให้ผมสะดุ้งตื่น
เสียงร้องนั่นไม่ได้เป็นเสียงร้องแห่งความเจ็บปวดอะไรมากนัก
เพียงแต่เป็นเสียงร้องแห่งการเอาชนะเท่านั้น
.........................................................
รุ่งเช้าของวันที่ 6/11/55
ชายหญิงคู่หนึ่งทะเลาะกันอย่างหนัก
แต่มันเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับคู่นี้
ผมและแฟนผมรู้สึกหงุดหงิดมากที่มีการทะเลาะกันในแต่ละครั้ง
เพราะมันทำให้ผมและแฟน ไม่ได้นอน เพราะมลพิษทางเสียง
คู่นี้ทะเลาะกันแทบจะทุกวันก็ว่าได้
................................................
ผมพูดกับแฟนผมโดยยังไม่ได้ทันคิดออกมาว่า
ทะเลาะกันขนาดนี้
ทำไมไม่เลิกกันไปซะ
อยู่กันไปทำไมวะ...
((พูดด้วยความหงุดหงิดของผมเอง
...............................................................
แต่เมื่อลองคิดลึกลงไปแล้ว
คำว่า ความรัก
นิยามของมันอาจแตกต่างกันออกไป
อยู่ที่คนสองคน ว่าจะนิยามมันขึ้นมาแบบไหน
และนั้น อาจเป็นความรักในนิยามของ หญิงชายคู่นี้ก็ได้
เพราะคงไม่มีใครรู้ว่า
ลึกๆแล้ว สองคนนี้รักกันมากเพียงใด
หรืออาจจะไม่ได้รักกันเลย.....
แต่อยู่ด้วยกันเพราะ การให้คำนิยามความรักของคนสองคนนี้ ผิดเพี้ยนไปจากคนปกติทั่วไป
ซึ่งผมก็ไม่สามารถที่จะทราบได้เหมือนกัน
.
.
แต่ที่รู้ๆ ชายหญิงคู่นี้ก็ยัง
อยู่ด้วยกัน
........................................................................................
แต่ในนิยามความรักของผม
ความรักสวยงามเสมอ
ไม่ว่ามันจะเกิดขึ้นในรูปแบบไหน
อาจจะมีบาดแผลจากความรักบ้าง
แต่บาดแผลมันก็ยังสวยงามเสมอ.
...............................^_^................................
0 ความคิดเห็น:
Post a Comment