ผมมีโอกาศได้ฝังเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง
ซึงน่าสนใจมาก ลองอ่านดูนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า มีหมอหนุ่มหล่อคนหนึ่ง
ทุกๆวันเขาจะตั้งใจทำงานอย่างขะมักเขม้น
และทุกวันเขาจะตรวจคนไข้ให้เสร็จก่อนเที่ยงเสมอๆ
เพื่อไม่ให้เลยเวลากินข้าวของเขา
และอยู่มาวันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันที่คนไข้เยอะมาก
หมอหนุ่มก็พยามตรวจให้เสร็จก่อนไปกินข้าว
แม้จะเลยเวลาเที่ยงมานานแล้ว
ตรวจต่อไปอีกไม่นาน ก็ถึงคนไข้คนสุดท้าย
หมอหนุ่มอมยิ้มออกมา เมื่อรู้สึกว่าจะได้ไปทานข้าวแล้ว
เมื่อหมอหนุ่มถอดเสื้อกาวน์ออก และเดินออกมาจากห้องตรวจ
หมอก็ได้พบ ตาแก่ๆคนหนึ่ง ที่เพิ่งทำบัตรเสร็จและกำลังจะเดินเข้าไปให้คุณหมอตรวจ
ตาแก่ กล่าวว่า คุณหมอครับ ช่วยตรวจให้ผมหน่อยครับ ผมไม่สบายหนักมาก
หมอหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดเพราะหิวข้าว จึงกล่าวด้วยอารมณ์ว่า
คุณตาครับ ทำไมไม่มาแต่เช้า นี่มันเลยเวลาเที่ยงมานานแล้วนะครับ
ผมหิวข้าวจะออกไปทานข้าวแล้วครับ ทั้งข้าวเช้าข้าวเที่ยงผมยังไม่ได้ทานเลยครับ...-*-
ตาแก่ ได้ยินดังนั้นจึง ตอบกับไปว่า ผมก็มาแต่เช้านั้นและครับคุณหมอ
ผมเดินทางออกมาจากบ้านตี 5 เพื่อที่จะพยายามมาให้ทันคุณหมอนั้นและครับ
แต่กว่ารถจะมาถึง...... ข้าวเช้ากับข้าวเที่ยงผมก็ยังไม่ได้ทานเหมือนกันครับ
หมอหนุ่มได้ยินดังนั้น จึงเดินกลับไปที่ห้องตรวจและยินดีตรวจให้คุณตาแก่ๆอย่างเต็มใจ
เพราะหมอหนุ่มคนนั้นคิดว่า ยังมีคนที่ลำบากกว่าเรา
ถ้าลองมองในมุมคนอื่น ตาแก่ๆก็ไม่ได้ทานข้าวเหมือนกับเรา
อีกอย่าง เขายังไม่สบายหนักอีก เราเป็นหมอเราก็ต้องช่วยคนป่วย
................
............................................................
บางที การมองแต่ในมุมตัวเองและยึดตัวเองเป็นหลัก
มันก็ทำให้คนเราเห็นแก่ตัวมากขึ้น
ลองมองมุมของคนอื่นบ้าง เผื่อยังมีคนที่ทุกข์และลำบากกว่าเรา
...............................................................
0 ความคิดเห็น:
Post a Comment